1 Milyon Konut Ne Olacak?
Önce geçen hafta Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın televizyonda yaptığı açıklamayı paylaşmak istiyorum.
Diyor ki Başbakan Erdoğan:
’“….Bir defa bazı bizim inşaat firmaları var ki ne yazık bunlar finansman yönetimini hiç bilmiyor.
Bankalarla iş yapıyorlar.
Bankalar vicdansız, gelir seni gırtlaklar, hiç acıması yok.
Yani orada incik boncuk yazılmış sözleşme seni aldatmasın.
Orada neler var neler.
Orada ‘bir ay içinde ödeme yapacaksın’ diyor.
Bu sefer yüklenici firma sıkışıyor.
Geliyorlar bize: ‘Biz ne yapacağız?’
‘Diyoruz, kusura bakmayın yapacak bir şeyimiz yok.’
Bunların içinde büyükler de var.
Çalışırken öz sermayeleriyle çalışmıyor büyük kısmı.
Hep krediyle çalışma noktasına geliyorlar.
Bankalar da bakıyorsunuz belli bir yere kadar bu krediyi veriyor, bakıyorlar ki sinyaller kırmızı bu sefer hemen geri çekiyorlar.
İnşaat sektörü için “ekonominin lokomotifidir” derler.
Burada sayı vermeye de hepsini saymaya da gerek yok; bir inşaatın bünyesine giren yüzlerce malzemeden başlayın, boş bir evi içinde yaşanabilir hale getirmek istediğiniz zaman size gerekli olabilecek her türlü ev eşyasına kadar sayın sayabildiğiniz kadar…
Dolayısıyla; bir ülkede inşaat sektörü büyüdükçe ekonominin canlılığı da artar.
Sektöre girdi sağlayan üreticilerin yüzü güler, malzeme ve eşya satıcılarının yüzü güler, bu işlerde çalışanların yüzü güler; velhasıl herkese ve her şeye bir canlılık gelir.
Hatta hükümete bile.
Evet, inşaat sektörü bir ekonominin lokomotifidir de; o lokomotif ileri gittiğinde ortaya çıkan yararların hepsi, lokomotifin durması halinde durur; lokomotif geri geri gitmeye başlarsa bu sefer de geri geri gider.
Yapalım o zaman; madem bu inşaatçılık bu kadar yararlı, donatalım dağı taşı.
Yetmedi,” göğe doğru yükseltelim şehirleri” desek olur mu?
Acaba bu işin bir sınırı var mı?
Tabii ki var.
Şu meşhur reklamı hatırlayalım. Azgın teke bir inşaat firması sahibi, “Yok canım ben hangi projeyi istesem oluyor” “yok yok onu da beğenmedim, daha daha büyüğünü, daha daha yükseğini yapacağım” dersiniz belki de; hesabınız daha ilerisine gitmiyorsa önce yaptıklarınız elinizde kalır, sonra da siz o yaptıklarınızın altında.
Saadet zinciri bir yere kadardır.
Konut üretiminin sürmesinin koşulu –eğer bunların alıcısı devlet değilse- vatandaşın bunları satın alma arzusu ve imkânına bağlıdır.
Arzusu olmazsa almaz.
Arzusu olmasına rağmen parası ya da kredisi olmazsa bu sefer de “alamaz”.
Bizim gibi altını yastık altında, işinin yarısı kayıt dışı olan ülkelerde yapılan istatistikler memlekette üretilen konut sayısı ile tüketilen yani satın alınan konut sayısını sağlıklı olarak gösteremediği, gösterilenler de biraz “göstermelik” kaldığı için bu işin tam bir hesabını yapmak kolay değil ama durum göstermektedir ki bu ekonomide konut satışı konut üretiminin “bir hayli” arkasında kalmıştır.
Şu anda ülkemizde 1 milyonu aşkın konut stoku vardır. Daha önce görmediğimiz konut reklamlarını yazılı görsel ve işitsel medyada ulusal veya yerel olsun görmekteyiz.
İşte sıkıntı buradadır.
Yani müteahhitlerimiz şu günlerde “stoka çalışmaktadırlar”.
Oturup hesaplayın; ortalama tanesi 100 bin dolardan bir milyon stok konutun değeri tam 100 milyar dolardır. Bu da tamamı 800 milyar olan milli gelirimizin sekizde biri gibi bir büyüklük.
Ne dersiniz, erir mi?
çok ama çok zor.
Bu arada,
Şu deprem tehlikesi dolayısıyla yapılan kentsel yenilemede beş kat yıkıp on kat, on beş kat konut yapma meselesi.
Eski binayı yıkıp yeniden yapacaksınız ama yeniden yapma masrafı, altyapı yenilemesi, yüklenici karı ve sistemi yürütebilmek için gereken kazanç da işin içine girince yıktığınız her 5 dairenin yerine 10–15 yeni daire yapmak zorundasınız.
Haydi, bunlardan beşini evini yıktığınız adamlara verdiniz, peki arta kalanları o bir milyon stoka eklenmeyecek mi?
Kentsel dönüşümde 6–7 milyon bina yıkılıp yeniden yapılacaksa bu durumda 15 yılda da olsa stoklarınız kat be kat artacak.
Bu durum inşaat sektörünü en az 15 yıllığına geri geri giden bir lokomotife çevirir.
İnşaat sektörü öksürürse ülke ekonomisi batar.
Gelecek sıkıntılı.
İnşaat sektörünü bir fıkra ile özetleyelim.
Nasreddin Hoca komşusundan kazan alır. Komşuya iade ederken içine bir tencere koyar.
Komşu sorar.
—Hayırdır Hoca ne Bu?
Hoca kazan doğurdu komşum der.
Sonra tekrar kazan alır.
Günler, haftalar,aylar geçer kazandan ses yok.
Komşu Hocanın kapsına dayanır.
—Hocam kazan
Hoca
—Komşu kazan öldü.
—Ne ölmesi hocam kazan ölür mü?
Hoca
Doğurmasına inanıyorsun da ölmesine inanmıyor musun?
Bu tatlı karlar elde eden inşaatçılar yarın kazan ölürse vay hallerine…
Yazarın Önceki Yazıları
DANANIN KUYRUĞU BU AKŞAM KOPUYOR
Daha Önceleri Nerelerdeydiniz?
Erdoğan’ın Afyonkarahisar Mitingi
AFYONKARAHİSAR VE KILIÇDAROĞLU
AFYONKARAHİSAR KILIÇDAROĞLUNU BAĞRINA BASTI
MUHALEFETSİZ SEÇİMLER OLUR MU?
VURULDUK EY HALKIM UNUTMA BİZİ…
HACCA AFYONDAN GİTMEK İSTİYORUM.
YORUMLAR