Saray iktidarı, demokratik, ekonomik ve hukuk reformlarının devreye gireceği yeni bir döneme geçildiğini ilan etti ve iki reform planı açıkladı. Bu paketlerden gerek İnsan Hakları Eylem Planı gerekse Ekonomik Reformlar Paketi, iktidarın ve ortağının kendi tabanlarında, seçmenlerinde ve partililerinde bile karşılık bulmadı, heyecan yaratmadı.
 
Açıklanan demokratik, insani, hukuki ve ekonomik reform vaatlerinin, gelecek 2-3 yıla yayılacağı dile getiriliyor. Eylem planlarına bakıldığı zaman toplumsal, sosyal ve kurumsal ilerlemeyi hedefleyen bir niyeti görmek mümkün değil.
 
Bir iktidar, insani ve hukuki reform açıklayacağını ilan ettiği günün hemen öncesinde insan hakları ihlali, talimatlı soruşturma, çıplak arama işkencesi yaparak kendi reformunu yalanlar mı? Kapıları kırarak gençleri, kadınları kelepçeleyerek evlerinden toplar mı?
 
Hem reform deyip hem de bunlar yapılıyorsa zaten bir reform niyeti yoktur. İkinci durumda ise iktidarın artık bu reformu hayata geçirecek takati ve zihniyeti yoktur. Yani iktidar ‘Metal’ yorgunudur, bitap düşmüş, tükenmiş durumdadır.
 
Bir siyasi iktidar, rakipleriyle olan siyasi mücadelesini, icraatları, reformları, plan ve programları, kitlesel ve toplumsal hayata dokunuşlarıyla yürütemiyor ve siyasi rakiplerine beddua etmeye, cinsiyetleri üzerinden saldırmaya, bindirilmiş kıtalarla fiziki şiddet uygulamaya yöneliyorsa, bu tükeniştir, acizliktir.
İki hafta önce iktidar partisinin Genel Başkan Yardımcısı, seçimlerde kendilerine oy vermeyen milyonlarca seçmenin oylarına lanet, seçmenlere bela okuyup, beddua ediyor.
Ardından yine iktidar partisinin bir kadın vekili, kadınlara iffet, namus, onur ve ahlakın kendi tekelinde olduğu kanaatiyle olsa gerek diğer tüm kadınları iffetsiz ve ahlaksız olarak ilan edebiliyor.
 
AKP Genel Başkanı, muhalefetin “damat bakan ve dönemine ait” eleştirilerine karşı açıklama yapmak yerine ancak; diye beddua ederek cevap verebiliyor.
 
Muhalif olanlara karşı son dönemde sıkça kullanılmaya başlanan toplu saldırılar, linç girişimleri ise, iktidarın tercih ettiği yeni siyasi mücadele biçimi olarak görülmektedir. 
 
CB Erdoğan, Ekonomik Reformlar Tanıtım Toplantısı’nda reformların öncelikli temel ilkelerini sayarken;
* Meclisin bütçe ve denetim yetkisinin genişletilmesi,
* Kamu harcamalarında ve kamu ihaleleri alımlarında şeffaflık, hesap
verilebilirlik
* Bütçe birliği ve Hazinenin tekliği ilkesine uymayı vaat ettiler.
 
Oysa bu vaatlerden iki gün önce Kamu-Özel İşbirliği (KÖİ), Yap-İşlet-Devret modeliyle 15 Mart 2020’den bu yana yapılan ancak bir yıldır iktidar yanlısı müteahhitlerin finansman bulamadığı projelere, Hazineyi ve Ulaştırma Bakanlığını kefil eden, borç taahhüdü altına sokan yasayı meclisten geçirdiler.
 
4.5 ay önce istifa eden eski Hazine-Maliye Bakanı ve görevden aldıkları Merkez Bankası Başkanı’nın tükettiği, nerede olduğu, kime satıldığı bilinmeyen, 128 milyar dolarlık döviz rezervi konusundaki iddialara, şeffaf ve inandırıcı şekilde yanıt veremediler. Bunun yerine üç haftada üç farklı bahane üretmeyi ve “Kayıp”rezervleri sorgulayanlara “damat kadar taş düşsün başınıza” diyerek beddua etmeyi tercih ettiler.
 
Sadece bu iki sıcak örnek bile, AKP iktidarının ekonomik reform söylemlerinin, yapılan yanlışları örtme amaçlı olduğunu açık şekilde göstermektedir. Kaldı ki, TBMM’yi etkisizleştiren, Sayıştay raporlarını TBMM’den kaçıran, kamu harcamalarını, Varlık Fonu kaynaklarını TBMM ve Sayıştay denetimi dışına çıkartmak üzere düzenlemeler yapan, yasalar çıkartan da iktidarın kendisidir.
 
Bütçede TBMM’nin tanıdığı borçlanma limiti yetkisini pervasızca aşarak, tek maddelik bir yasayla meclisin denetim yetkisini devre dışı bırakan da bu iktidardır.
Sonuçta açıklanan İnsan Hakları Eylem Planı ve Ekonomi Reform Paketi beklentileri karşılamamıştır. Dağ fare doğurmuştur.
Yalçın Görgöz
CHP İl Başkanı