BİR YAPRAK DAHA SOLDU..
GÜLE GÜLE TEVFİK ÖZKARA
Çocukluğuma döndüm bir kez daha bu gün çünkü mahalle arkadaşım çok değerli insan Tevfik Özkara kardeşimi biraz önce edebi yolculuğuna uğurladık.O yılları hatırladıkça bizim kuşak için anlamlı olan bir on yıldan, başka türlü anlamlar yüklenmiş başka bir on yıla geçtiğimizi, bu arada büyümüş olduğumuzu gördüm. Büyümüş olmak mıydı içimi burkan, yoksa gözümüzde canlanan anılar mı ?bilmiyorum... Ben çocukken büyükler konuşmalarına, “Bizim zamanımızda...” diye başlarlardı: “Gaz lambasında ders çalışırdık.” Şekerlerin sarılı kağıtlarında bulunan numaralara göre oyunlar oynardık. Biz futbol maçı yaparken Tevfik arkadaşım ders çalışırdı.Şehirler arası telefonlarımız her evde bulunmazdı. Komşu evde varsa onlara haber vererek sevdiklerimizi arar sorardık. Komşu demek anne baba demekti. Karnımız hiç aç kalmazdı mutlaka komşumuzun birisi hepimizi doyururdu.Ayşe teyze,Fatma teyze,Nazmiye abla,Erol ,Uğur abi vs farkt etmez herkes bizimleydi. Geceleri sokak lambası altında saatlerce oturur sohbet ederdik. İşte o yılları yaşamış birisi olarak sokak lambasının bir tanesi bu gün söndü. İlkokul,ortaokul,lise arkadaşımı kaybetmemenin derin üzüntüsü içerisinde bu bayramını geçireceğim.Mekanın cennet olsun.Yaptığın projelerle Afyonkarahisar bu gün hayat buldu. Çocukluğumuzun geçtiği konaklarda ve restorasyonlarını gerçekleştirdiği bu güzel eserlerinle her zaman yaşayacaksın.Bak bugün sen yoksun ama eserlerin dimdik ayakta seni uğurladılar. GÜLE GÜLE TEVFİK ÖZKARA canım kardeşim. En son görüşmemizde oğluna bir şeye ihtiyacın olduğunda mutlaka beni bulmamı söylemiştin..Gözün arkada kalmasın kardeşim...
YORUMLAR