Büyük taarruzun 96 yıl dönümünü kutladığımız bu günlerde ilimiz her anlamda heyecan ve coşku içinde. Her geçen yıl artan etkinliklerde ki güzellikleri hep birlikte görebiliyoruz. Bununla birlikte yaşanmaması gereken hatta ilk önce bu etkinliklerde onlara her konuda destek vermemiz gerekirken onları görmemezlikten gelmek bu ilimize verilebilecek en büyük kötülük olduğunu düşünüyorum. Neden diyebilirsiniz elbette bu sizin doğal hakkınız sorununun ne olduğunu bilmek.
Yirmi beşini yirmi altısına bağlayan gece Şuhut Atatürk evinde başlayan etkinliklerimizin sabahın ilk ışıkları ile birlikte Kocatepe de devam ederek dalga dalga yurdun dört bir bölümüne yayıldı. Kimisi askerlerimizin yürüdüğü gibi o yolları yürüyerek geçti kimisi etkinlikler içerisinde yurdumuzun on üç ilinden gelerek kızlı erkekli bisiklet grubu eski bakanımız Veysel Eroğlu’nun elinden aldığı bayrağı dokuz eylül de İzmir konak meydanında devletimizin en üst kademesine teslim edecekler. Büyük Taarruz Zaferinin önemini ve şehitlerimizi anmak ve yaşadığımız bölgenin tarihi doğal zenginliklerini tüm dünyaya tanıtmak amacı ile hiçbir menfeat beklemeden tamamen gönüllülük esasında on beş gün ve on beş etap sürecek toplamda dokuz yüz kilometre pedal çevirecek. 30 Ağustos günü yurdumuzun bir çok yerinden gelen bisikletçi arkadaşlarımız ile Zafer Tepe de bir araya geldik. Oturup sohbet ettik bir şeye ihtiyaçları olup olmadığını sordum , biraz kırgın biraz da kinayeli bir şekilde teşekkür ederiz dediler. Onların bu davranışlarından bir şeylerin olduğunu sezinledim öğrenmek istedim. Bisiklet grubunun başkanlığını yapan Osman Kutlu arkadaşım böylesine önemli bir etkinlikte Afyonkarahisar’dan sadece on bisikletçinin katılması çok az dedi. Bu sayısının en az beş yüz olması gerektiğini ve ayrıca Türkiye’mizin on üç ilinden buralara kadar gelip buradan İzmir’e gideceklerini bundan da gurur duyduklarını fakat Afyonkarahisar’da bizimle bisiklet il temsilcisinin dışında o da tur esnasında bizimle olduğunu daha sonra hiç göremediğini bahsederken bir başka üzüntüsünün Kocatepe de Afyonkarahisar Belediye Başkanı Burhanettin Çoban’nın zorla getirilip bisiklet grubu ile resim çektirilmesini üzüldüğünü anlatması beni derinden yaralamıştı. Grubun bayan üyelerinden birisinin ilinizde kaldığımız süre içerisinde bir bardak çay bile ikram edilmedi demesi o kadar kişinin içerisinde ne yapacağımı şaşırdım. Küçük detayların aslında ne kadar önemli olduğunu hatırlattı bana ,hatta biraz daha ileri giderek koskoca Afyonkarahisar on üç bisikletçi arkadaşa bakamadı demesi benim yerin dibine soktu. Bu organizasyonu hazırlayan yetkili insanların acaba bu küçük detaylar sizin yüzünüzü kızartacak mı ? onu ilerleyen zamanda hep birlikte göreceğiz. Onlarca havai fişikler patlatıp boy göstereceğinize dokuz yüz kilometre pedal çevirecek bu güzel insanların ilimizde kaldığı sürece içinde on üç kişiye bir iki öğün yemek vermek çok mu zor geldi. Afyonkarahisar Belediye Başkanımızın belki bundan haberi bile yoktur ama yamaklarınızın mutlaka bilgisi vardır.
Ben böyle bir durumun yaşanmasından dolayı çok üzgünüm inşallah bir daha yaşanmaz.
Ben buradan sayın valim Mustafa Tutulmaz beye açık olarak sesleniyorum bu on üç bisikletçi kardeşime birer şilt yaptırıp dokuz eylül de İzmir konak meydanında gönüllerini alıp hatamızı düzeltelim. Karşılığında ilimiz çok şey kazanacaktır bundan eminim. Afyonkarahisar Belediye Başkanımız Burhanettin Çoban bisikletçilerle resim çekilmeye bile istemiyerek gitmesinden dolayı ondan böyle bir şey istemem asla uygun olmaz. Hayat devam ediyor, bir gün farklı yerlerde farklı şekillerde karşılaşacağız. İnsanlar büyükçe küçülmeyi bilmeli işte o zaman herkes tarafından güzellikler arasında anılır ve sevilirmiş.
Sevgili dostlarım Motokros Dünya Şampiyonasında her şeyin güzel olması dileği ile emeği geçen herkese sonsuz teşekkürleri mi sunarım
YORUMLAR