Büyük Taarruz - 09

 
Eşi Benzeri Yok
 
Büyük Taarruz, bazılarının söylediği gibi “Osmanlı’yı yıkmak için Anadolu’da
çıkarılan patırtı” olmadığı gibi, pek çoğumuzun sandığı ve anlattığı gibi, Kocatepe’den
“Allah! Allah!” diyerek düşmanı önümüze katıp, İzmir’de denize döktüğümüz sıradan bir
taarruz hikâyesi de değildir.
 
Büyük Taarruz en başta, Türkiye Cumhuriyeti’nin kanla ve canla örülmüş
TEMELİdir.
 
Dünya Savaş Tarihinin EN HIZLI takip harekâtıdır. Sadece Almanlar, 2.Dünya
Savaşı’nda Polonya’yı zırhlı birlikleriyle altı haftada işgal ederken bu hıza
ulaşabilmişlerdir. 10 günde 440 km mesafe, tamamen piyade birlikleriyle, yayan olarak
geçilmiştir. Günlük ortalama mesafe 29 km’yi geçer. Bazı günlerde ise 47 km’ye kadar
çıkmıştır ki bu bir rekordur. Bu mesafeye düşmanla savaşma, meydan muharebesi,
yangınları söndürme, pek çok yerde yakılıp yıkılmış enkazları kaldırma gibi faaliyetler de
dahildir.
 
Zayıfın güçlüye taarruz edip bu kadar kısa sürede böylesine kesin sonuç alınan
ender savaşlardan biridir.
 
Sonucunda 2 krallığın yıkılıp 2 Cumhuriyetin kurulduğu TEK savaştır.
Sonrasında yeni bir devlet, yeni bir rejim ve yepyeni bir toplum olmayı
sağlayabilen tek zaferdir.
 
Emperyalizme karşı kazanılan İLK ve halen TEK savaştır. İlk tamam da halen
tek nasıl oluyor derseniz, emperyalist devletler bu savaştan sonra bir daha hiç bir
sömürgelerindeki bağımsızlık hareketlerinin son “Büyük Taarruzunu” yapmalarına
müsaade etmedi. Sömürgeler “Kraliçe’nin lütfuyla bağımsız” oldular. Yani
bağımsızlıklarını millî mücadele ile değil, İngiliz Kraliçe’sinin lütfuyla elde ettiler. Bu
ülkelerde İngiliz oyunları oynanır, İngilizce ana dildir, İngiliz kültürü ve adetleri toplumda
soyluluk belirtisidir. Commonwealth Ülkeleri var, yani eski İngiliz sömürgesi olan
ülkelerin oluşturduğu birlik. Bu birliğin bir spor turnuvası var, adı “Commonwealth
Oyunları”. Bir çeşit olimpiyat. Bu ülkelerdeki sporcular için ne Dünya Şampiyonu olmak
ne de Olimpiyat Şampiyonu olmak önemli değil. Hayatlarının en önemli başarısı bu
Commonwealth Oyunlarında şampiyon olup Kraliçe’den madalyalarını alabilmek.
 
 
1 Zeki Sarıhan, Kurtuluş Savaşı Günlüğü, Cilt:4, Sayfa:597, Ankara, 1996
Celal Erikan, Komutan Atatürk, Sayfa:785, Ankara, 1972
Türk İstiklâl Harbi, 6.Kısım, 2.Kitap, Sayfa:13, ATASE Yayınları